bürünmə — is. 1. «Bürünmək»dən f. is. 2. Qarlı, yağmurlu havalarda üstdən geyilən bürüncək; yapıncı, plaş. Çoban bürünməsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bürləmməx’ — (Naxçıvan) bürünmək. – Burdan durdum, yorğana bürləndim, getdim … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ehram — ə. 1) Misirdə: fironların sərdabəsi; 2) piramida ə. Məkkədə: həccə gələnlərin müqəddəs torpağa daxil olması üçün tələb olunan geyimə bürünməsi mərasimi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təfəşşi — ə. örtünmə, bürünmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bürüncək — 1. is. Bürünməyə yarayan örtü, üst geyim. Bu gecə məndən yatdı yoxdu, gərək bir bürüncək götürəm. C. M.. Müsafirlərin birisi bürüncəyə, o birisi yorğana, bəziləri də palaz və cecimlərə bürünmüşdü. M. S. O.. // məc. Qiyafə, don, paltar mənasında.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bələkləmək — f. 1. Bələyə bürünmək. 2. Bax bələmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çulğa(la)nmaq — f. Bürünmək, qapanmaq, dürtülmək. Qaranlığa çulğalanmış (f. sif.) bir çox evlərin sahibləri hələ tarladan qayıtmamışdılar. T. Ş. S.. Çulğalanıb çən və dumanla bayır; Mürgüləyir dağ, dərə, orman, çayır. A. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çən-duman — is. Qatı duman, sis. Hərdən elə olurdu ki, bir su içim saatda çən duman Çənlibeli bürüyürdü. «Koroğlu». Yenə Muğanın üfüqləri daralmağa, mavi boşluqları çənədumana bürünməyə başlayırdı. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dumanlaşmaq — f. Dumana bürünmək, dumanla dolmaq. Hava dumanlaşır, deyəsən, yağacaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehram — 1. is. <ər.> Qədim Misirdə: fironların nəhəng məqbərəsi, sərdabəsi; piramida. 2. is. <ər.> 1. din. Hacılıq ziyarətinə gələnlərin Məkkəyə daxil olmaları və tələb olunan gerimə bürünmə mərasimi. . Səfayikuyinə ehram bağlayan aşiq; Yeri… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
